Güz sevdası değil bu teşrinlerle çoğalan,
Baharda boy veren sarı çiçek,
Birden bastırıyor kör karanlıkta, ikindi vakti.
Aman nasıl sancı bu gün ortasında bile,
En kalabalıkta en çok.
Ansızın bir trompet nasıl çığlık çığlığa.
Uçarı sevdalardı, taze baharlara gerinen,
Pupa yelken gülüşlerle günde dört mevsim.
Sanki yaşanmamış.
Unutulmuş semt adları gibi sanki
Yarı yüzleri suda,
Yarı yüzleri çok eski zaman kalmış.
Sevdasız teşrinlerde tek başına,
Bu benim kendi hüznüm
Bana en çok yakışan.
Ne kadar kaçmak istesem kendime koşuyorum.
Özenle yeşerdi, birlikte boy attık, artık geç.
Kendi burgaçlarımdayım
Özgürlük gün mevsimi…