Bana İstanbul’dan söz etme
Yüreğim eziliyor!
Biliyorum çinakop keyfi
Vaniköy önlerinde kol geziyor şimdi, biliyorum.
Son bahar
Som çizmelerini çekmiş ayaklarına
Tarabya sırtlarını talan ediyor.
Bana İstanbul’dan söz etme
Yüreğim eziliyor!
Bu vapur ada vapuru
Lodosa karşı direnir uskurlar.
Kınalıda, Burgaz’da.
Hâlâ yaz artığı bir ermeni duvar
Ve hâlâ gölgesinde son papatyalar
İnadına boy veriyor.
Bana söz etmeyin İstanbul’dan
Yüreğim eriyor!
Mahzun bir park kuytusunda Sultanahmet’te
Çıtır çıtır akşam simidi
İstanbul soluyor…
Az önce sen geçtin
Edirnekapı-Bahçekapı tramvayında
Saçların gene havalı
Gözlerin cihana meydan okuyor.
Bana İstanbul’dan söz etme
Yangın yerine dönüyor içim
Dudaklarımız yasemin kokuyor